باز هم تسبيح بسم الله را گم کرده ام
شمس من کي مي رسد؟ من راه را گم کرده ام

طره از پيشاني ات بردار اي خورشيدکم!
در شب يلدا مسير ماه را گم کرده ام

در ميان مردمان دنبال آدم گشته ام
در ميان کوه سوزن کاه را گم کرده ام

زندگي بي عشق شطرنجي ست در خورد شکست
در صف مشتي پياده شاه را گم کرده ام

خواستم با عقل راه خويش را پيدا کنم
حال مي بينم که حتا چاه را گم کرده ام

زندگي آنقدر هم درهم نبود و من فقط
سرنخ اين رشته ي کوتاه را گم کرده ام...