ز سامانم نميپرسي نميدانم چه سر داري
به درمانم نميکوشي نميداني مگر دردم ؟

نه راهست اينکه بگذاري مرا بر خاک و بگريزي
گذاري آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم
ندارم دستت از دامن به جز در خاک و آندم هم
که بر خاکم روان گردي بگيرد دامنت گردم