دلم عجيب گرفته ، ولي تو بي خبري
نشسته اي ته ِ كوچه دل ِ مرا ببَري ؟
نهال ِ تازه ي كيوي ، بخند حتي ترش ؛
ميان ِ ترش ِ شكرخنده هات مستتري
چه خنده هاي قشنگي ميان چادر توست
به هر چه سبز و لطيف است و ترد و تازه ؛سري
زمان غنچه شكفتن رسيد ؛ گل دادي
هميشه يك قدم از هر بهار پيش تري
شكوفه كرد لبانت ... شكوفه در دل گل ؟
چگونه معجزه كردي ؟ مگر پيامبري ؟
خداي من نكند او خداست تا اين حد
كه آفريده ترا از گناه و عيب ، بَري ؟
رسيده كيوي من ... كوچه برف ميبارد
درخت ِ ناز ! چرا در عروسي ات پَكري
سيدمسعودحسيني