تو ماهي و من ماهي اين برکه ي کاشي..

اندوه بزرگي ست زماني که نباشي!

آه از نفس پاک تو و صبح نشابور

از چشم تو و حجره ي فيروزه تراشي..

پلکي بزن اي مخزن اسرار که هر بار

فيروزه و ياقوت به آفاق بپاشي!

اي باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!

هشدار! که آرامش ما را نخراشي..

هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم!

اندوه بزرگي ست چه باشي.. چه نباشي..

عليرضا بديع