تورا هرگز نميبخشد دل من
گناه تو دگر بخشيدني نيست
تو سنجيدي مرا با درد دوري
دل عاشق دگر سنجيدني نيست
تو كه هرگز مرا عاشق نبودي
چرادرگير خود كردي دلم را
چرا با من چنين كردي ورفتي
چرا كردي فزون تر اين غمم را
سحرگاهان كه از ترديد هر درد
زچشمم مي چكد اشك جدايي
زخود ميپرسم اخر از چه رو بود
دليل سر كش اين بي وفايي
تو اي با ما چنين بيگانه از پيش
چنين بيهوده رفتن از چه رو بود
چرا كردي دلم را خانه ي غم
چنين از ما گذشتن از چه رو بود
پشيمانم از ان احساس جاويد
پشيمانم از ان انديشه ي سرد
رسد روزي كه همچون من شوي تو
شوي اشفته و ديوانه از درد
شكستن در خود احساس عجيبيست
همانند غم پاييز سرد است
دل عاشق ندارد لحظه اي خوش
پر از ويراني و درگير درد است