گريه نمي کنم نه اين که سنگم، گريه غرورم و به هم مي زنه
مرد واسه هضم دلتنگياش، گريه نمي کنه قدم مي زنه...
گريه نمي کنم نه اين که خوبم،نه اين که دردي نيست، نه اين که شادم
يه اتفاق نصفه نيمه ام که يهو ميون زندگي افتادم
يه ماجراي تلخ ناگزيرم،يه کهکشونم ولي بي ستاره
يه قهوه که هر چي شکر بريزي بازم همون تلخي ناب و داره
اگه يکي باشه منو بفهمه براش غرورم و به هم مي زنم
گريه که سهله زير چتر شونش تا آخر دنيا قدم مي زنم...
از ترانه هاي احسان خواجه اميري